วันพุธที่ 27 กรกฎาคม พ.ศ. 2554

หมอนอิง น้องหมู

หมอนอิง น้องหมู ทำบ่อยากเด้อจร้า
ก่อนอื่น เรามาเตรียมอุปกรณ์สำหรับ การทำหมอนกันก่อนจร้า...ผ้าที่ใช้ เช่น ผ้าสำลี ผ้าสักหลาด ผ้าฟองสบู่ หากเป็นผ้าชนิดอื่น ต้องใช้ความปราณีตในการเย็บ มือสมัครเล่น ผ้าสักหลาด ง่ายสุด อิอิ.. แถมยังนุ่ม และสวยงามกว่าผ้าแบบอื่นๆ


ขนาดของหมอน ก็ตามความชอบ สิเฮ็ดน้อยๆ ปัยฝากผู้ได๋กะได้เด๊ อิอิ










จะได้ตามรูปนี้ค่ะ จากนั่นเฮากะเอาผ้าสีขาว สำหรับทำหน้า มาเย็บติดกับหมอน... วิธีการเย็บกะ ใช้การสอยค่ะ สอยผ้าให้รอบเลยค่ะ




เมื่อสอยผ้าชิ้นหน้าเสร้จ ต่อปัยเฮากะเอา ผ้าสีแดง สำหรับทำจมูก มาสอยเย็บติด ตามรูปจ้า







นำผ้าสำหรับทำหู มาเย็บ โดยรอบ แล้วก็ตัดผ้าและกลับด้าน แล้วนำไปเย็บติดกับตัวหมอน เฮากะสิได้ หมอนอิงหมูน้อยสีชมพู... เอ.. ฝากผะได๋ดีน๊อ...




เมื่อเตรียมผ้าตามต้องการได้แล้ว ขั้นตอนต่อปัยคือการ เย็บค่ะ
นำผ้าสองชิ้น สีชมพู ผืนใหญ่ มาเย็บประกบกัน โดยรอบ บ่อต้องจ่งบ่องเด้อ เย็บรอบไว้ก่อนจ้า จากนั้นกะ ตัดผ้าตามรูปจ้า ... เมื่อตัดผ้าแล่ว ให้กลับด้านผ้า แล้วยัดใยสังเคราะห์ หรือ นุ่น

วันเสาร์ที่ 9 กรกฎาคม พ.ศ. 2554

Tour de France!!

The 2011 map of the Tour

Running from Saturday July 2rd to Sunday July 24th 2011, the 98th Tour de France will be made up of 21 stages and will cover a total distance of 3,430.5 kilometres.
These stages have the following profiles:

Distinctive aspects of the race

  • · le Galibier climbed twice,
  • · 2 rest days,
  • · 23 level 2, 1 or highest level mountain passes or summit finishes,
  • · no bonuses will be awarded during the intermediate sprints and stage finishes.

Grand start 2011 - THE VENDÉE

A Grand Start between sky and sea… The official start of the 98th edition of the Tour de France will take place at the Passage du Gois. The second day in the Vendée will…

Overall leader
Jersey yellow.svg

Maillot jaune
The maillot jaune (yellow jersey) is worn by the general classification leader. The Tour de France, and other bicycle stage races, are decided by totalling the time each rider takes on the daily stages. Time can be added or subtracted from this total time as bonuses or penalties for winning individual stages or being first to the top of a climb or for infractions of the rules. The rider with the lowest overall time at the end of each stage receives a ceremonial yellow bicycling jersey and the right to start the next stage, usually the next day, of the Tour in the yellow jersey.[1]
The rider to receive the yellow jersey after the last stage in Paris, is the overall (or ultimate) winner of the Tour.
The winner of the first Tour wore not a yellow jersey but a green armband.[17] The first yellow was first awarded formally to Eugène Christophe, for the stage from Grenoble on 19 July 1919.[95] However, the Belgian rider Philippe Thys, who won in 1913, 1914 and 1920, recalled in the Belgian magazine Champions et Vedettes when he was 67 that he was awarded a yellow jersey in 1913 when Henri Desgrange asked him to wear a coloured jersey. Thys declined, saying making himself more visible would encourage others to ride against him.[17][96] He said:
He then made his argument from another direction. Several stages later, it was my team manager at Peugeot, (Alphonse) Baugé, who urged me to give in. The yellow jersey would be an advertisement for the company and, that being the argument, I was obliged to concede. So a yellow jersey was bought in the first shop we came to. It was just the right size, although we had to cut a slightly larger hole for my head to go through.[96][97][n 1]
He spoke of the next year, when "I won the first stage and was beaten by a tyre by Bossus in the second. On the following stage, the maillot jaune passed to Georget after a crash." The Tour historian Jacques Augendre called Thys "a valorous rider ... well-known for his intelligence" and said his claim "seems free from all suspicion". But: "No newspaper mentions a yellow jersey before the war. Being at a loss for witnesses, we can't solve this enigma."[98]
The first rider to wear the yellow jersey from start to finish was Ottavio Bottecchia of Italy in 1924.[99] Nicolas Frantz (1928) and Romain Maes (1935) are the only two other riders who have done the same. The first company to pay a daily prize to the wearer of the yellow jersey – known as the "rent" – was a wool company, Sofil, in 1948.[100] The greatest number of riders to wear the yellow jersey in a day is three: Nicolas Frantz, André Leducq and Victor Fontan shared equal time for a day in 1929 and there was no rule to split them.[100]
One rider has won seven times:
Four riders have won five times:
Four riders have won three times:
Seven riders have won the Tour de France and the Giro d'Italia in the same year:
The youngest Tour de France winner was Henri Cornet, aged 19 in 1904. Next youngest was Romain Maes, 21 in 1935. The oldest winner was Firmin Lambot, aged 36 in 1922. Next oldest were Henri Pélissier (1923) and Gino Bartali (1948), both 34. Gino Bartali holds the longest time span between titles, having earned his first and last Tour victories 10 years apart (in 1938 and 1948).
Riders from France have won most (36), followed by Belgium (18), Spain (13), United States (10), Italy (9), Luxembourg (4), Switzerland and the Netherlands (2 each) and Ireland, Denmark and Germany (1 each).
See also List of Tour de France winners

Stage points


Alessandro Petacchi in the green jersey
Jersey green.svg
The maillot vert (green jersey) is awarded for sprint points. At the end of each stage, points are earned by the riders who finish first, second, etc. Points are higher for flat stages, as sprints are more likely, and less for mountain stages, where climbers usually win. In the current rules, there are five types of stages: flat stages, intermediate stages, mountain stages, individual time trial stages and team time trial stages. The number of points awarded at the end of each stage are:
Plainstage.svg Flat stages
35, 30, 26, 24, 22, 20, 19, 18, 17, 16, 15, 14, 13, 12, 11, 10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2 and 1 points are awarded to the first 25 riders across the finish line.
Mediummountainstage.svg Intermediate stages
25, 22, 20, 18, 16, 15, 14, 13, 12, 11, 10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1 points are awarded to the first 20 riders across the finish line.
Mountainstage.svg High-mountain stages
20, 17, 15, 13, 12, 10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1 points are awarded to the first 15 riders across the finish line.
History.gif Time-trials
15, 12, 10, 8, 6, 5, 4, 3, 2, 1 points are awarded to the top 10 finishers of the stage.
In addition, stages can have intermediate sprints in which 6, 4, and 2 points are awarded to the first three. In case of a tie, the number of stage wins determine the green jersey, then the number of intermediate sprint victories, and finally, the rider's standing in the general classification. The points competition began in 1953, to mark the 50th anniversary. It was called the Grand Prix du Cinquentenaire and was won by Fritz Schaer of Switzerland. The first sponsor was La Belle Jardinière. The current sponsor is Pari Mutuel Urbain, a state betting company.[101]
One rider has won the points competition six times:
One rider has won the points competition four times:

King of the Mountains

Jersey polkadot.svg
The King of the Mountains wears a white jersey with red dots (maillot à pois rouges), inspired by a jersey that one of the organisers, Félix Lévitan, had seen at the Vélodrome d'Hiver in Paris in his youth. The competition gives points to the first to top designated hills and mountains.
The best climber was first recognised in 1933, prizes were given from 1934, and the jersey was introduced in 1975.[101] The first to wear the maillot à pois was Lucien Van Impe, who earned the honour en route to his third mountains title.
The first Tour de France included one mountain pass – the Ballon d'Alsace in the Vosges[102] – but several lesser cols. The first was the col des Echarmeaux, on the opening stage from Paris to Lyon, on what is now the old road from Autun to Lyon. The stage from Lyon to Marseille included the col de la République, also known as the col du Grand Bois, at the edge of St-Etienne. True mountains, however, were not included until the Pyrenees in 1910. In that year the race rode, or more walked, first the col d'Aubisque and then the nearby Tourmalet. Desgrange once more stayed away. Both climbs were mule tracks, a demanding challenge on heavy, ungeared bikes ridden by men with spare tyres around their shoulders and their food, clothing and tools in bags hung from their handlebars. The assistant organiser, Victor Breyer, stood at the summit of the Aubisque with the colleague who had proposed including the Pyrenees, Alphonse Steinès. Breyer wrote of the first man to reach them:
His body heaved at the pedals, like an automaton, on two wheels. He wasn't going fast but he was at least moving. I trotted alongside him and asked 'Who are you? What's going on? Where are the others?' Bent over his handlebars, his eyes riveted on the road, the man never turned his head nor uttered one sole word. He continued and disappeared round a turn. Steinès had read his number and consulted the riders' list. Steinès was dumfounded. 'The man is François Lafourcade, a nobody. He has caught and passed all the cracks' ... Another quarter-hour passed before the second rider appeared, whom we immediately recognised as Octave Lapize. Unlike Lafourcade, Lapize was walking, half leaning on, half pushing his machine. But unlike his predecessor, Lapize spoke, and in abundance. 'You are assassins, yes, assassins!' To discuss matters with a man in this condition would have been cruel and stupid.
Desgrange was confident enough after the Pyrenees to include the Alps in 1911.[104]
The highest climb in the race was the col de la Bonette in the 2008 Tour de France, reaching 2715 m. The highest mountain finish in the Tour was at the col du Granon in 1986.[105][106] The 2413 m pass was reached first by Eduardo Chozas of Spain. The 2011 Tour de France will break the record for highest mountain finish during the 18th stage, it will finish on the Col du Galibier at 2645m.[107] Mountains such as the Galibier, Tourmalet, Alpe d'Huez, Madeleine, Ventoux and Aubisque attract amateur cyclists every day in summer to test their fitness on roads used by champions.
The difficulty of a climb is established by its steepness, length and its position on the course. The easiest are graded 4, most of the hardest as 1 and the exceptional (such as the Tourmalet) as beyond classification, or hors catégorie. Notable hors catégorie peaks include the col du Tourmalet, Mont Ventoux, col du Galibier, the climb to the ski resort of Hautacam, and Alpe d'Huez. In 2011, the attributed points were changed: http://www.letour.fr/2011/TDF/LIVE/us/reglements.html.
Climbs rated "hors catégorie" (HC): 20, 16, 12, 8, 4 and 2 points awarded for first 6 riders to reach the summit.
Category 1: 10, 8, 6, 4, 2 and 1 points awarded for first 6 riders to reach the summit. Category 2: 5, 3, 1 and 1 points awarded for first 4 riders to reach the summit. Category 3: 2 and 1 points awarded for first 2 riders to reach the summit. Category 4: 1 points awarded for first rider to reach the summit.
Points awarded are doubled for finishing on the 12th, 14th, 18th and 19th stages.
One rider has been King of the Mountains seven times:
Two riders have been King of the Mountains six times:

Miscellaneous categories


Andy Schleck in white.
Jersey white.svg
Since 1975, there has been a competition for young riders. From 1975 to 1989 and from 2000, the leader has worn a white jersey (maillot blanc in French) Two riders have won three times:
The prix de la combativité goes to the rider who most animates the day, usually by trying to break clear of the field. The most combative rider wears a number printed white-on-red instead of black-on-white next day. An award goes to the most aggressive rider throughout the Tour. Already in 1908 a sort of combativity award was offered, when Sports Populaires and L'Education Physique created Le Prix du Courage, 100 francs and a silver gilt medal for "the rider having finished the course, even if unplaced, who is particularly distinguished for the energy he has used."[99][108] The modern competition started in 1958.[99][109] In 1959, a Super Combativity award for the most combative cyclist of the Tour was awarded. It was initially not rewarded every year, but since 1981 it has been given annually.
The team prize is assessed by adding the time of each team's best three riders each day. The competition does not have its own jersey but since 2006 the leading team has worn numbers printed black-on-yellow. Until 1990, the leading team would wear yellow caps. The competition has existed from the start; the most successful trade team is Alcyon, which won from 1909 to 1912 and from 1927 to 1929. The best national teams are France and Belgium, with 10 wins each.[101] From 1973 up to 1988, there was also a team classification based on points (stage classification); members of the leading team would wear green caps.

anais anais

น้ำหอม anais anais ได้รับการสร้างสรรค์ขึ้นเป็นครั้งแรกในปี 1978 นับแต่นั้นวงการแฟชั่นก็ได้จารึกตำนานนี้ คาชาเรล คือ เสื้อผ้าสำเร็จรูปที่สวมใส่สบาย ดูร่าเริง และค่อนข้างเซ็กซี่ ผ้าฝ้ายพลิ้วเบาที่สวยกลมกลืนด้วยลวดลายเล็กๆ และการผสมผสานสีสันอันอิสระของภาพลักษณ์อันสมบูรณ์แบบสำหรับหญิงสาวผู้เฝ้าปรารถนาสำหรับรูปแบบเสื้อผ้าในแบบฉบับของตนเอง ดูอ่อนหวาน น่าจดจำ สัมผัสได้ในความรู้สึก แต่คงไว้อยู่ตราบนานเท่านาน

การกลับมาอีกครั้งของความโรแมนติก

อบอวลและละมุนละไม หญิงสาวของวันนี้ เธอคือสาว anais anais ยุคใหม่ ในห้วงอารมณ์ที่อ่อนหวานร่วมสมัย ณ ศูนย์กลางของความทันสมัยแห่งแฟชั่น ตื่นเต้น กระฉับกระเฉง และมีชีวิตชีวา anais anais ไม่ได้แปรเปลี่ยน



~ กลิ่นช่วงแรก ~ หอมเบาสดชื่นของกลิ่นดอกส้ม และ ไฮยาซีน ทั้งกลิ่นมวลดอกไม้ในช่วงกลางที่อบอวลด้วยกลิ่นของดอกกุหลาบ ยั่วยวนด้วยกลิ่นของดอกลิลลี่ขาว และเคลิบเคลิ้มด้วยกลิ่นของดอกมะลิ ความลงตัวของความละมุนละไมและความอบอุ่น เด่นสะดุดตาด้วยโทนสีชมพู เขียว และขาว

~ กลิ่นหอมในช่วงสุดท้าย ~ เย้ายวน อบอุ่น และสุดแสนจะดึงดูด กลิ่นอำพันนุ่มนวลผสานความหอมโดดเด่นของกลิ่นไม้จันทน์หอม กลมกลืนและนุ่มสบาย ความหอมอ่อนเบาของกำยานเติมเต็มสัมผัสสุดท้ายในความกลมกลืน ความรู้สึกของความรื่นรมย์อันอบอวล ทั้งสายลม แสงแดด และท้องทะเล

การถ่ายภาพ anais anais ชุดใหม่นี้ช่างเป็นความสุข สองดาราสาวเจ้าเสน่ห์ Kate Moss และ Inga Serbent และชายหนุ่มอีกสามคน

* Fabian Baron ผู้อำนวยการฝ่ายศิลป์ของนิตยสาร Vogue ฝรั่งเศส และนิตยสารอื่นๆมากมาย เขาคือขวัญใจของเหล่าบรรดาผู้สร้างสรรค์ทั้งหลาย เขายังเป็นหัวเรี่ยวหัวแรงคนสำคัญในสำนักงานของเขาเองในกรุงนิวยอร์ก ที่ที่เขาอาศัยยามเมื่อไม่ได้เดินทางไปไหนต่อไหน

* David Sims ช่างภาพชาวอังกฤษ ผู้ซึ่งต้องตาต้องใจการพิจารณาครั้งแรกโดยการก้าวสู่ข้อตกลงพิเศษกับ Harper’s Bazaar นับแต่นั้น เขาจึงใช้สายตาคู่คมกริบและกล้องถ่ายภาพคู่ใจ ถ่ายรูปแฟชั่นที่สวยที่สุดมากมายไปทั่ว

* Stuart Dryburgh ผู้อำนวยการฝ่ายภาพถ่ายได้ดูแลควบคุมความกลมกลืนของของแสงและทัศนียภาพที่สวยงาม ชื่อเสียงของเขายังปรากฏในทำเนียบเกียรติยศของภาพยนตร์กว่า 24 เรื่องรวมทั้งในภาพยนตร์เรื่อง The Piano และ The Beach

14 กรกฎาคม Bastille Day วันชาติฝรั่งเศส

14 กรกฎาคม Bastille Day วันชาติฝรั่งเศส

อาทิตย์นี้ทีมงานวันว่างขอรำลึกถึงวันสำคัญของมิตรประเทศอย่างฝรั่งเศส ที่มีความเกี่ยวข้องทั้งทางวัฒนธรรม และ ค้าขายกันมายาวนานและคงเป็นที่ทราบ กันดีในหมู่คนไทยที่สนใจประวัติศาสตร์ทางยุโรปว่า วันที่ 14 ก.ค. นั้นเป็นวันรำลึกถึง วันชาติฝรั่งเศส ความเป็นมาของวันนี้เป็นอย่างไรนั้น ทางทีมงานวันว่างได้ค้นหาข้อมูล มาเป็นเกร็ดความรู้แก่ท่านผู้อ่าน มีรายละเอียดดังนี้ค่ะ


วัน Bastille คือวันที่ 14 กรกฏาคม เป็นวันที่คุก Bastille:ซึ่งคุมขัง นักโทษทางการเมืองในฝรั่งเศสถูกทำลายโดยพลังประชาชน วันนี้เปรียบเสมือนสัญลักษณ์ ของการสิ้นสุดการปกครองแบบราชาธิปไตยในประเทศฝรั่งเศส และเริ่มต้นศักราชของ การปกครองแบบสาธารณรัฐเป็นครั้งแรก
ในวันหยุดประจำชาติวันนี้ คือห้วงเวลาที่ประชาชนชาวฝรั่งเศสจะร่วมกันรำลึกถึง การก่อตั้งสาธารณรัฐ อีกทั้งในวันนี้ยังเป็นวันที่เปรียบเสมือนกับรากเหง้าประวัติศาสตร์ ของการเปลี่ยนแปลงการปกครองอันน่าจดจำ ซึ่งลำดับเหตุการณ์โดยสังเขปในครั้งนั้น มีรายละเอียดที่น่าสนใจดังนี้


5 พฤษภาคม ค.ศ. 1789 ; บรรดาเหล่าขุนนางในระบอบการปกครอง แบบราชาธิปไตยเปิดประชุมสภาขุนนางทันทีที่ พวกเขาได้ข่าวว่า บรรดาชนชั้นกรรมมาชีพ ซึ่งเป็นประชากรส่วนใหญ่ของสังคมฝรั่งเศสใน สมัยนั้น เรียกร้องให้เปลี่ยนแปลงการปกครอง ให้เป็นระบอบสาธารณรัฐ รวมทั้งให้มีการ ร่างรัฐธรรมนูญและก่อตั้งรัฐสภาแห่งชาติ


20 มิถุนายน ค.ศ. 1789 ; ตัวแทนของคณะก่อการจากชนชั้นกรรมมาชีพ ได้กระทำสัตยาบรรณร่วมกัน ที่เรียกว่า Jeu de Paume ซึ่งจารึกไว้ว่า เหล่าคณะผู้ก่อการจะไม่ แตกแยกกันจนกว่าจะมีการร่างรัฐธรรมนูญเป็น ผลสำเร็จ แนวความคิดของคณะผู้ก่อการ ได้รับการตอบรับอย่างยิ่งยวดจากประชาชนชาว ฝรั่งเศสที่ต้องต่อสู้กับความแร้นแค้น และสภาวะเสื่อมถอยของสังคมในสมัยนั้น ในขณะที่แนวความคิดนี้ขัดแย้งกันอย่างสิ้นเชิง กับชนชั้นขุนนาง

14 กรกฏาคม ค.ศ. 1789 ;

เมื่อมีแนวร่วมมากขึ้นทำคณะปฏิวัติ แข็งแกร่งขึ้นทุกขณะ ประชาชนในปารีสได้รวมตัวกันเดินขบวนไปยังคุก Bastille เพื่อ ปลดปล่อยนักโทษทางการเมืองที่มีความเห็นไม่ตรงกันกับบรรดาเหล่าขุนนาง

ความล่มสลายของคุก Bastille ภายใน 1 วันด้วยพลังประชาชนทำให้การปฏิวัติประสบ ผลสำเร็จอย่างรวดเร็ว


16 กรกฎาคม ค.ศ. 1789 ; การปฏิวัติประสบผลสำเร็จ ความล่มสลาย ของคุก Bastille กลายเป็นสัญลักษณ์แห่งเสรีภาพ และประชาธิปไตย ของชาวฝรั่งเศส ทุกคนตราบจนกระทั่งทุกวันนี้

วันชาติอเมริกา

ย้อนรำลึกคำประกาศอิสรภาพ “ขอให้เสรีภาพจงมีแด่คนทุกคนที่อาศัยอยู่บนผืนแผ่นดินนี้” คือข้อความที่ปรากฏอยู่บนระฆังเสรีภาพ …


กลางคริสต์ทศวรรษ 1700 ชาวอาณานิคมทั้ง 13 แห่ง ที่เป็นส่วนหนึ่งของอาณาจักรอังกฤษในโลกใหม่ เริ่มพบว่า การอยู่ใต้การปกครองของกษัตริย์ที่อยู่อีกฟากหนึ่งของมหาสมุทร แอตแลนติกห่างออกไป 3,000 ไมล์ เริ่มไม่ใช่เรื่องง่ายเสียแล้ว เพราะคนเหล่านี้เบื่อหน่ายที่ต้องถูกเรียกเก็บภาษี แต่อิสรภาพเป็นกระบวนการที่ค่อยเป็นค่อยไป และยากลำบาก ชาวอาณานิคม ไม่อาจลืมได้ว่าพวกเขายังเป็น พลเมืองอังกฤษอยู่ และต้อง สวามิภักดิ์ต่อกษัตริย์จอร์จที่ 3
  
ในปี พ.ศ. 2313 บริษัทชาแห่งหนึ่งในอินเดียซึ่งเป็นของอังกฤษประสบปัญหาขาดทุน เพื่อรักษาบริษัทเอาไว้ อังกฤษได้เรียกเก็บภาษีใบชาที่จำหน่ายในอาณานิคม แซมวล อาดัมส์ แต่ชาวบอสตันจำนวนหนึ่งเล่นตลกโดยแต่งตัวเป็นอินเดียนและโยนหีบใบชาทิ้งลงในอ่าวแมสซาชู เซตส์ แต่กษัตริย์จอร์จที่ 3 ไม่ทรงคิดว่าการกระทำดังกล่าวเป็นเรื่องขบขัน และไม่ทรงยกเว้นภาษีใบชาให้
  
ต่อมาในปี พ.ศ. 2316 ที่ท่าเรือบอสตัน ทหารอังกฤษถูกโห่และถูกขว้างก้อนหินใส่โดยชาวอาณานิคมที่คิดว่าทหารเหล่านี้ถูกส่งมาคอยจับตาดูพวกเขา ทหารยิงปืนใส่กลุ่มคนทำให้มีผู้เสียชีวิต 2-3 ราย แต่ชาวอาณานิคมรายงานยอดผู้เสียชีวิตเกินความเป็นจริง และเรียกเหตุการณ์ครั้งนี้ว่า “การสังหารหมู่ ทั้งนี้เหตุการณ์ “Tea Party” และ “การสังหารหมู่” ถือเป็น 2 เหตุการณ์ ที่เร่งให้กระบวนการประกาศอิสรภาพเป็นไปเร็วขึ้น
  
ด้านเวอร์จิเนีย ได้เริ่มดำเนินการก้าวแรกสู่การประกาศอิสรภาพด้วยการลงคะแนนเสียงให้มีการจัดตั้งสภาซึ่งจะทำหน้าที่เป็นตัวแทนรัฐอาณานิคมต่าง ๆ สภาแห่งภาคพื้นทวีป (Con tinental Congress) ชุดแรกนี้ประชุมกันครั้งแรกในเดือนกันยายน ปี พ.ศ. 2317 และระบุข้อข้องใจของตนที่มีต่อกษัตริย์ ซึ่งเอกสารฉบับนี้เอง กลายเป็นร่างฉบับแรกที่ประกาศให้อาณานิคมเป็นอิสระจากอังกฤษ โดยมี จอร์จ วอชิงตัน เป็นผู้บัญชาการกองทัพฝ่ายอาณานิคม และเริ่มรบกับทหารอังกฤษที่รัฐแมสซาชูเซตส์ นับเป็นเวลา 8 ปี ที่ชาวอาณานิคมได้ต่อสู้ในสงครามปฏิวัตินี้
  
ระหว่างนั้น สงคราม   วาทะได้เกิดขึ้นในเมืองฟิลาเดล เฟีย รัฐเพนซิลเวเนีย ในวันที่   2 กรกฎาคม พ.ศ. 2319 สภาแห่งภาคพื้นทวีป ได้เสนอร่างฉบับที่ 2 ซึ่งระบุข้อข้องใจต่าง ๆ ที่ชาวอาณานิคมมีต่อกษัตริย์ โดยมี จอห์น แฮนค็อก ประธานสภาแห่งภาคพื้นทวีปชุดที่ 2 เป็นคนแรกที่ลงนามในร่างฉบับนี้ เอกสาร ดังกล่าวเรียกว่า คำประกาศอิสรภาพ ซึ่งถือเป็นการกบฏต่อกษัตริย์อังกฤษ โดยชายทั้ง 56 คน ที่ลงนามในเอกสารฉบับนี้กำลังเสี่ยงต่อการถูกประหารชีวิต
  
เหตุที่วันชาติของสหรัฐอเมริกาตรงกับวันที่ 4 กรกฎาคม นั้น เนื่องจากวันดังกล่าวเป็นวันที่สภาแห่งภาคพื้นทวีปเห็นชอบร่างคำประกาศอิสรภาพ โดยระหว่างวันที่ 8 กรกฎาคม พ.ศ. 2319 จนถึงเดือนถัดไป จะมีการอ่านเอกสารฉบับนี้ในที่สาธารณะ โดยประชาชนจะมีการเฉลิมฉลองกันเมื่อได้ยินการอ่านเอกสารนี้ ในปีถัดไป ที่เมืองฟิลาเดลเฟีย ผู้คนตีระฆังและเรือมีการยิงสลุต มีการจุดเทียนและประทัดกันทั่วไป แต่สงครามยังยืดเยื้อต่อไปจนถึงปี พ.ศ. 2326 และในปีนั้นเอง ได้มีการกำหนดวันประกาศอิสรภาพให้เป็นวันหยุดราชการอีกด้วย
  
นับจากวันนั้น วันที่ 4 กรกฎาคม ของทุกปี จึงถือเป็นวันหยุดของชาวอเมริกัน เป็นวันประกาศอิสรภาพของอเมริกา ผู้คนจะนำอาหารที่ตนชอบ เช่น ฮอตดอก แฮมเบอร์เกอร์ สลัดมันฝรั่ง ถั่วอบ และเครื่องเคียงต่าง ๆ ไปรับประทานกันกลางแจ้ง แต่การเฉลิมฉลองในช่วงบ่ายจะสมบูรณ์ไม่ได้ถ้าขาดดนตรีที่สนุกสนาน การแข่งเบสบอล การแข่งวิ่งสามขา และการแข่งกินขนมพายหรือแตงโม ในบางเมืองจะมีบางคนที่แต่งกายแบบโบราณในชุดของบิดาผู้ก่อตั้งประเทศและเดินพาเหรดตามจังหวะดนตรีที่บรรเลงโดยวงโยธวาทิตของโรงเรียนมัธยมปลาย ในช่วงค่ำ ชาวเมืองจะออกมาชุมนุมกันเพื่อชมดอกไม้ไฟ ไม่ว่าจะอยู่มุมใดของโลก ชาวอเมริกันจะออกมาชุมนุมกันเพื่อฉลองวันชาติตามประเพณี  
  
การอ่านคำประกาศอิสรภาพนั้น เกิดขึ้นเป็นครั้งแรกที่เมืองฟิลาเดลเฟีย รัฐเพนซิล  เวเนีย ซึ่งปัจจุบัน เทศกาลอิสรภาพ (Freedom Festival)  จะจัดขึ้นที่ หอแห่งอิสรภาพ (Independence Hall) โดยชาวอเมริกันจะแต่งกายด้วย  เสื้อผ้าแบบโบราณแสดงฉากเหตุการณ์ในประวัติศาสตร์   และอ่านคำประกาศอิสรภาพให้ประชาชนฟัง
   
ในขณะที่เมืองแฟล็ก สแตฟฟ์ รัฐแอริโซนา ชาวอเมริกันอินเดียนจะจัดงานกัน 3 วัน ประกอบไปด้วย การโชว์ขี่ม้า พยศและการเต้นรำ ส่วนที่สวนสาธารณะในเมืองลิทิตซ์ รัฐเพน ซิลเวเนีย ในตอนกลางคืนจะมีการนำเทียนหลายร้อยเล่มที่หล่อขึ้นในปีนั้นมาจุดและลอยไปตาม  ลำน้ำในขณะที่มีการคัดเลือก    “ราชินีแห่งเทียน” (Queen of Candles)
  
รวมทั้งที่ เรือยูเอสเอส จอห์น เอฟ. เคนเนดี (USS John F. Kennedy) จะกางใบเต็มที่แล่นเข้าเทียบท่าเรือบอสตัน รัฐแมสซาชูเซตส์ในวันที่ 4 กรกฎาคม อีกทั้ง วงบอสตันป๊อปส์ออร์เคสตรา (Boston Pops Orchestra) จะบรรเลงเพลงปลุกใจรักชาติ ในขณะที่คนกว่า 150,000 คน พากันมาชมดอกไม้ไฟในท้องฟ้าเหนือท้องน้ำ 
  
ในปี พ.ศ. 2319 จอห์น อดัมส์ บรรพบุรุษผู้สร้างประเทศ อเมริกาท่านหนึ่งกล่าวว่า “รัฐบาลจัดตั้งขึ้นมาเพื่อวัตถุประสงค์ที่ดีงามของทุกคน คือ เพื่อให้ความคุ้มครอง ความปลอดภัย ความเจริญรุ่งเรืองและความผาสุกแก่ประชาชน มิใช่เพื่อกำไร เกียรติยศหรือผลประโยชน์ส่วนตนของบุคคล ครอบครัวหรือชนชั้นใดโดยเฉพาะ”
  
ในปีนี้ ปรัชญาของบรรพชนเป็นจริงขึ้นมาเมื่อ บารัค โอบามา ได้รับเลือกตั้งเป็นประธา นาธิบดีคนที่ 44 ของสหรัฐอเมริกา การส่งมอบอำนาจอย่างสันติจากประธานาธิบดีคนหนึ่งแก่ประธานาธิบดีอีกคนหนึ่งเป็นสัญลักษณ์ของประชาธิปไตยแบบอเมริกันที่สำคัญยิ่ง และวุฒิสมาชิกจอห์น แมคเคน ได้เป็นตัวอย่างแสดงให้เห็นถึงอุดมคติดังกล่าวเมื่อท่านยอมรับความพ่ายแพ้และกล่าวให้การสนับสนุน   คู่แข่งในสุนทรพจน์ยอมรับความปราชัยว่า…
  
“ท่านวุฒิสมาชิกโอบามาและผมมีความคิดเห็นแตกต่างกันและเราได้โต้เถียงกัน แต่ท่านประสบชัยชนะ…ไม่ว่าเราจะคิดเห็นต่างกันในเรื่องใด เราทั้งสองต่างเป็นคนอเมริกันร่วมชาติกัน”.

สารจาก ฯพณฯ อีริค จี. จอห์น
เอกอัครราชทูตสหรัฐอเมริกาประจำประเทศไทย
เนื่องในโอกาสวันประกาศอิสรภาพ
ของสหรัฐอเมริกา ปี พ.ศ. 2552

บ่ายวันที่ 4 กรกฎาคม ของปี พ.ศ. 2319 ขณะที่ผู้แทนจากอาณานิคมอเมริกันทั้ง 13 แห่งร่วมกันเปลี่ยนเส้นทางประวัติศาสตร์มนุษยชาติ ด้วยการตวัดปลายปากกาเพียงไม่กี่ครั้ง บรรพบุรุษผู้ก่อตั้งประเทศ อเมริกาได้ก่อกำเนิดชาติใหม่จากหลักการใหม่ที่ยึดถือว่ามนุษย์เราทุกคนเกิดมาเท่าเทียมกัน เราทุกคนมีสิทธิพื้นฐานและเราสมควรจะอยู่ภายใต้การปกครองของรัฐบาลที่เราเป็นผู้เลือกและรัฐบาลนั้นจะต้องถือความเห็นชอบของเราเป็นสำคัญ
  
บรรพบุรุษผู้ก่อตั้งประเทศของเราต้องยึดมั่นในอุดมการณ์อย่างแน่วแน่และใช้วาทศิลป์เกลี้ยกล่อมให้ทั้ง 13 อาณานิคม รวมตัวกันภายใต้พันธกรณีที่จะมีเอกราชในการปกครองตนเองโดยใช้แนวทางประชาธิปไตยตลอดจนสิทธิในชีวิต เสรีภาพและการแสวงหาให้ได้มาซึ่งความสุข ความพากเพียรของท่านเหล่านั้นนำไปสู่วาระสำคัญในประวัติศาสตร์ที่เรากำลังเฉลิมฉลองอยู่ในขณะนี้ ซึ่งคือ การลงนามในคำประกาศอิสรภาพ
  
จิตวิญญาณทางการเมืองที่จุดประกายการลงนามในคำประกาศอิสรภาพเมื่อ 233 ปีที่แล้ว คือ ส่วนสำคัญของระบอบประชาธิปไตยของอเมริกาในปัจจุบัน ความเป็นประชาธิปไตยมิใช่เรื่องง่ายและสำหรับสหรัฐอเมริกา พัฒนาการและเอกภาพแห่งความเป็นชาติเดียวกันมาจากการต่อสู้อย่างไม่ย่อท้อในแต่ละวันเพื่อบัญญัติกฎหมายที่ดี สร้างสถาบันประชาธิปไตย แก้ปัญหาความขัดแย้งด้วยสันติวิธีและกระจายอำนาจอย่างเที่ยงธรรม ผลจากความพยายามนี้สามารถประจักษ์ได้ในยุคนี้จากการเลือกตั้งประธานาธิบดีบารัค โอบามา แม้จะมีความเป็นปฏิปักษ์ทางการเมืองที่เหมือนจะสร้างความสับสนให้แก่สังคมอเมริกา แต่กระนั้นในที่สุด ประธานาธิบดีคนหนึ่งที่ดำรงตำแหน่งเป็นเวลา 8 ปีก็ส่งมอบอำนาจต่อให้แก่ประธานาธิบดีคนใหม่อย่างสันติ โดยประธานาธิบดีคนใหม่นี้คือตัวอย่างแสดงให้เห็นถึงอุดมคติที่ว่า “มนุษย์เราทุกคนเกิดมาเท่าเทียมกัน”
  
วันที่ 4 กรกฎาคมไม่เป็นเพียงวันที่คนอเมริกันจะฉลองการก่อตั้งประเทศของตนเท่านั้น แต่เป็นวาระที่คนอเมริกันแสดงความคารวะต่อความเป็นเอกราชและเสรีภาพของประเทศไทยเช่นกัน ประเทศของเราทั้งสองได้ลงนามในสนธิสัญญาทางไมตรีและพาณิชย์เมื่อวันที่ 20 มีนาคม พ.ศ. 2376 สนธิสัญญาฉบับนี้เป็นสนธิสัญญาฉบับแรกที่สหรัฐ ลงนามกับประเทศ   ในเอเชีย ทำให้ประเทศไทยเป็นมิตรที่เก่าแก่ที่สุดของสหรัฐ  ในเอเชีย
  
ความร่วมมือด้านการรักษาความมั่นคงและด้านการบังคับใช้กฎหมายซึ่งดำเนินไปด้วยดีหลายทศวรรษเป็นที่ประจักษ์ชัดโดยทั่วไป มูลค่าการค้าระหว่างประเทศของเราทั้งสองสูงกว่าสามหมื่นล้านดอลลาร์สหรัฐต่อปีและการลงทุนของสหรัฐ ในประเทศไทยมีมูลค่าสองหมื่นสามพันล้านดอลลาร์สหรัฐ เมื่อปีที่ผ่านมา มีนักศึกษาไทยกว่า 9,000 คนศึกษาในมหาวิทยาลัยอเมริกัน และมีนักศึกษาอเมริกันเข้ามาศึกษาในเมืองไทยเพิ่มมากขึ้นทุกปี นักวิจัยด้านการแพทย์ชาวไทยและอเมริกันทำงานเคียงบ่าเคียงไหล่กันในการช่วยชีวิตผู้ป่วยทั้งในประเทศไทยและทั่วโลก โดยความร่วมมือของเรานี้ได้นำไปสู่การค้นพบวิธีการต่อสู้กับโรคมาลาเรียและประสบความก้าวหน้าในการรับมือกับการระบาดของเชื้อเอชไอวี ประเทศของเราทั้งสองมีความร่วมมือกันหลายด้านและมิตรภาพของเราก็ลึกซึ้งยิ่งนัก
  
ผมขออวยพรให้พี่น้องอเมริกันร่วมชาติและมิตรชาวไทยทุกคนมีความสุขและสนุกสนานในวันประกาศอิสรภาพของอเมริกานี้ ผมหวังใจเป็นอย่างยิ่งที่จะเห็นประเทศของเราทั้งสองร่วมงานฉลองกันอีกหลายปีต่อไปในอนาคต…


(จาก นสพ. เดลินิวส์)

วันศุกร์ที่ 1 กรกฎาคม พ.ศ. 2554

Ferrero Rondnoir

Here at Chocablog, we don’t have many rules. One is that everything we review should be chocolatey, and the second is that we try not to repeat each other by reviewing the same thing twice.
Usually that just means doing a quick scan of the archives to make sure a particular product hasn’t been reviewed yet. But today… well, today, Kath and Simon both independently decided to review the same thing… on the same day.
Rather than send them back to psychic school, I thought I’d publish both as it might be fun to get two different opinions. See what you think…

Simon’s Review

Here we have another offering from Ferrero based on the ‘Rocher’ model, only this time it has dark chocolate origins. Imaginatively christened ‘Rondnoir’ (it’s round and it’s dark, geddit?) these little balls are the latest incarnation of the world famous ambassadorial treat.
Ferrero Rondnoir
As you can see, the wrapping has been designed to reflect the contents, a rich, dark metallic brown foil with a matching paper ‘cup’ reinforces the dark chocolate theme.
Ferrero Rondnoir
The cocoa content of the chocolate isn’t listed. Indeed, all I know is that ‘fine’ chocolate (“How’s the chocolate?” “Oh, it’s fine.”) makes up 41% of each Rondnoir. This isn’t high class chocolate at all. We’re talking vegetable oil, milk powder, flavourings and so on. Mutton dressed as lamb?
The outside of each ball is dotted with tiny pieces of dark chocolate stuff. Biting into it reminded me of the chocolate vermicelli you get on kids’ cakes. It has an almost powdery, dry quality to it, and melts away pretty quickly.
The inside is, of course, the classic Ferrero wafery orb, and within that we have a machine-injected blob of chocolatey creamy stuff which also disappears fairly rapidly. Taste wise it tends to hint at dark chocolate but is too sweet and lacking in really sophisticated dark chocolate flavours to be considered a top notch chocolate.
I can see why Ferrero have developed this product, and for those who love their Rochers, this will present an interesting alternative. Personally I can take or leave these – they don’t have enough ‘real’ flavours to excite my palate but neither do they disappoint by being overly sweet or totally bland. They’re just, well, fine I suppose.

Kath’s Review

Ferrero Rondnoir
The usual Ferrero Rocher’s have never really excited me that much. Milk chocolate, a heap of chopped nuts, a bit of wafer and what reminds me of a blob of Nutella spread in the middle. Still, they look pretty and plenty of Nannas like getting them for their birthdays, don’t they>
However, went Ferrero put these dark delights out, I was excited.
The blurb on the back of the box informed me that they consist of at least 41% of dark chocolate with the rest being made up of sugar, wafer and hazelnuts. The total cocoa solids for each 10g ball is nearly 30%, with the dark hard centre being 58%. Not too shabby.
And, as we’d expect from Ferrero, they look pretty too:
Ferrero Rondnoir
Outside they look like dark chocolate truffles that are rolled and coated in those ‘ant/sprinkle’ things that nannas (yep, again with the nannas) like to put on top of their iced cupcakes. Under the sprinkles is a thin layer of chocolate covering a slightly thicker layer of wafer before the teeth hit the buttery chocolate centre inside.
However, there’s more. Inside the buttery bit is a coffee-bean like dark chocolate nugget. Quite hard, which means it’s the last thing left in your mouth and allows you to fully appreciate the sweet, dark chocolate lingering lovingly behind. Nice one Ferrero. It’s like drilling down to explore the earth’s layers and finding a better level the deeper you go down.
I was lucky enough (which means I had to share, alas) to have three guest tasters with me and sought their opinions. Delamere gave them the “Thumbs up” before then confiding in me that she USED to work for Cadbury and bring her work home. Regularly.
Nine year olds Charlotte and Sapphire were equally as enthusiastic, but Sapphire did profess a preference for “The original Ferreros because they’re golden and much more hazelnutty.”
As for me, I love these little orbs of darkness. I could quite happily scoff at least four (and of course did exactly that) with a hot cup of black tea or a freezing cold iced coffee. I hope they stick around and eventually overtake the Nanna-friendly the gold hazelnut ones.

เซนต์เบอร์นาร์ด!!!!


เซนต์เบอร์นาร์ด เป็นสุนัขที่มีขนาดใหญ่ที่สุด น้ำหนักมากที่สุดแต่ใจดีที่สุด ตามสมญานามเรียกขานว่า สุนัขนักบุญ ( SAINT ) มีประวัติความเป็นมาว่า นักบุญเซนต์ เบอร์นาร์ด เดอเมนธอน ได้ตั้งศูนย์ช่วยเหลือผู้ประสบภัยในเทือกเขาแอลป์ โดยมีสุนัขคอยช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ที่ติดอยู่ในหิมะ หรือหลงทางหรือนอนหนาวอยู่ท่ามกลางลานหิมะ


สุนัขพวกนี้จมูกไว ดมรู้ว่ามีคนจมอยู่ใต้หิมะแม้จะลึกหลายๆ ฟุต สุนัขจะออกวิ่งเป็นกลุ่ม กลุ่มละ 3-4 ตัว เป็นการวิ่งลาดตระเวนในระหว่างที่เกิดพายุหิมะถล่ม หรือหลังจากที่เกิดพายุหิมะแล้ว เพื่อค้นหาคนเดินทางที่ประสบอันตรายติดอยู่ในกองหิมะ เมื่อพบกับผู้เคราะห์ร้าย สุนัข 2 ตัวจะนอนลงบนหิมะแนบชิดร่างกายของผู้นั้น เพื่อให้ความอบอุ่น และสุนัขอีกตัวหนึ่งจะเลียตามใบหน้าเพื่อช่วยให้มีสติฟื้นคืนมา


ในขณะเดียวกันสุนัขอีกหนึ่งตัวในกลุ่มจะวิ่งย้อนกลับไปยังสถานที่พัก เพื่อแจ้งเหตุร้ายให้นักบวชทราบ และพามายังสถานที่เกิดเหตุ "ถังไม้เล็กๆ" ที่ผูกติดคอมีไว้เพื่อใส่เหล้าหรือยาไว้ให้ผู้ประสบภัยเปิดกินได้ เป็นการปฐมพยาบาลเบื้องต้น และมีผ้าห่มผูกติดหลังเอาไว้เพื่อให้ผู้ประสบภัยห่มกันหนาว


นอกจากนี้สุนัขเซนต์ฯ ยังได้กลับมาตามคนไปช่วยคนจากหลุมหิมะและพากลับมายังที่พักได้ นอกเหนือจากความสามารถในการค้นหาเส้นทางและประสาทในการดมกลิ่น ซึ่งสามารถทำให้ค้นหาร่างของมนุษย์ซึ่งถูกฝังอยู่ใต้หิมะ สุนัขยังมีชื่อเสียงในการมีสัมผัสที่หกที่เหนือธรรมชาติ ซึ่งทำให้มันทราบว่าพายุหิมะกำลังจะเกิดขึ้นแล้ว จะมีการรายงานอย่างทันท่วงที โดยที่สุนัขจะเปลี่ยนจุดยืนอย่างรวดเร็วโดยไม่ทราบสาเหตุที่แน่ชัดว่าทำไมจึงเป็นเช่นนั้น ภายในเวลาไม่กี่อึดใจที่พายุหิมะจะเกิดและถล่มตรงจุดนั้น ซึ่งจะทำให้ร่างถูกฝังอยู่ใต้หิมะ หรือน้ำแข็งหนักหลายตัน


ในครั้งแรกนักบวชได้เลือกเอาสุนัขจากดินแดนใกล้เคียงไปเลี้ยง ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นสุนัขพันธุ์โมลอสเชี่ยน ต่อมาก็คือสุนัข "เซนต์เบอร์นาร์ด" นั่นเอง เป็นวีรกรรมที่กล่าวขานกันตั้งแต่ยุคประวัติศาสตร์


ชาวอังกฤษในตอนต้น ค.ศ. 1810 ได้สั่งนำเข้าสุนัขที่ใช้ในสถานที่พักคนเดินทางเข้ามาในประเทศ เพื่อเสริมสายเลือดสุนัขพันธุ์มาสตีฟที่มีอยู่ ซึ่งมีการอ้างอิงถึงสายพันธุ์ เป็นเวลาหลายปีที่ถูกเรียกว่า "สุนัขศักดิ์สิทธิ์" ในประเทศเยอรมันนีราวปี ค.ศ. 1828 มีการเสนอให้เรียกชื่อว่า อัล เพนค็อก ในปี ค.ศ. 1833 นักเขียนคนหนึ่งชื่อ ดาร์เนียล วิลสัน ได้พูดถึงสุนัขเป็นครั้งแรกที่เรียกว่า เซนต์ เบอร์นาร์ด แต่จนกระทั่งปี ค.ศ. 1865 ชื่อเซนต์ เบอร์นาร์ดจึงปรากฏขึ้นอย่างแน่ชัด และตั้งแต่ปี ค.ศ. 1880 จึงได้รับการยอมรับอย่างเป็นทางการ


สุนัขพันธุ์เซนต์ เบอร์นาร์ดประสบกับปัญหาอันเนื่องมาจากสายพันธุ์เริ่มอ่อนแอลงเป็นอย่างมาก เพราะกันอยู่แต่สายพันธุ์เดียว ( Inbreeding) ประกอบกับโรคภัยไข้เจ็บ นักบุญจึงต้องการให้มีการผสมข้ามพันธุ์ เพื่อเพิ่มขนาดและพลังความแข็งแกร่งใหม่ให้สุนัข จึงเลือกสุนัขพันธุ์ นิวฟาวด์แลนด์ ซึ่งในขณะนั้นมีขนาดใหญ่กว่าสุนัขพันธุ์เซนต์ เบอร์นาร์ด ผลของการผสมข้ามพันธุ์นี้ ได้ผลเป็นที่พึงปรารถนาในทุกๆ ด้าน และในขณะเดียวกันก็ไม่ได้ทำลายรูปแบบและลักษณะนิสัยของเซนต์ เบอร์นาร์ดเลย


อย่างไรก็ตาม จากการผสมข้ามพันธุ์ ทำให้ได้สุนัขพันธุ์เซนต์ เบอร์นาร์ดขนยาวขึ้นมาเป็นครั้งแรก ก่อนหน้านี้จนถึงปี ค.ศ. 1830 สุนัขเซนต์ เบอร์นาร์ดทั้งหมดมีขนสั้น ปีต่อๆ มาของการผสมพันธุ์ทำให้มีเซนต์ เบอร์นาร์ดเกิดขึ้นอย่างมากมายในหุบเขาของประเทศสวิสเซอร์แลนด์ ในประเทศเยอรมันนี ประเทศยุโรปอื่นๆ รวมทั้งอังกฤษและสหรัฐอเมริกา


มาตราฐานสายพันธุ์
ลักษณะทั่วไป : เป็นสุนัขที่มีพละกำลัง รูปร่างสูงได้สัดส่วน แข็งแร่งและมีมัดกล้ามเนื้อในทุกส่วน ศีรษะแข็งแรง เป็นสุนัขที่มีท่าทางฉลาดเฉลียวมากที่สุด สุนัขที่มีหน้ากากสีดำจะทำให้ดูเข้มขึ้นแต่ไม่ทำให้ลักษณะโดยส่วนรวมเสียไปแต่อย่างใด
อุปนิสัย : ฉลาด ร่าเริง ช่างประจบประแจง สอนง่าย จึงเป็นที่นิยมเลี้ยงกันมาช้านานทั่วทุกมุมโลก
ศีรษะ : มีความแข็งแกร่งมาก มีขนาดใหญ่โตและกว้าง กระดูกแก้มอยู่สูง มีสันกระดูกเหนือตาชัดเจนมาก ผิวหนังที่หน้าผากเหนือตาเป็นรอยย่นจนเห็นได้ชัด ซึ่งเป็นแนวเส้นเข้าไปรวมที่เส้นกลางศรีษะ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อสุนัขกำลังตื่นตัว รอยย่นจะเห็นได้ชัดมากขึ้น การที่มีรอยย่นมากจนเห็นชัดเกินไปไม่เป็นที่นิยม ความลาดเอียงของกะโหลกศีรษะ มายังจมูกจะหักมุมค่อนข้างมาก


จมูก : จมูกจะสั้นไม่เรียวเล็กตรงปลาย และความลึกในแนวดิ่งที่ฐานของจมูกต้องมากกว่าความยาวของจมูก สันของจมูกไม่โค้งแต่จะเป็นแนวตรง ในสุนัขบางตัวจะหักเล็กน้อย ร่องกลางศรีษะตื้นเห็นได้ชัดเจนและค่อนข้างกว้าง


ปาก : ริมฝีปากไม่บางจนเกินไป แต่จะโค้งอย่างสวยงามมายังขอบด้านล่างและเหลื่อมริมฝีปากล่างเล็กน้อย ริมฝีปากล่างต้องไม่ห้อยมากไป ฟันควรมีความแข็งแรงและสบกันพอดี ลักษณะขากรรไกรล่างสั้น แม้จะพบในสุนัขตัวที่มีความพร้อมสวยงามก็เป็นลักษณะที่ไม่นิยม ถ้าขากรรไกรบนสั้นถือว่าเป็นข้อบกพร่อง ปากที่เป็นสีดำเป็นลักษณะที่ได้รับความนิยม


หู : มีขนาดปานกลาง ตั้งอยู่ในตำแหน่งค่อนข้างสูงที่บริเวณฐาน ห่างจากศีรษะเล็กน้อย แล้วพับงอลงมาด้านข้างแนบอยู่กับศีรษะ ใบหูนิ่มมีลักษณะสามเหลี่ยมปลายมนยาวออกไปเล็กน้อย ทางด้านปลาย ขอบหูด้านหน้าอยู่แนบชิดกับศีรษะ โดยที่ขอบหูด้านหลังอาจอยู่ห่างจากศีรษะเล็กน้อย โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อสุนัขอยู่ในท่าเตรียมพร้อม


ตา : ตั้งอยู่ทางด้านหน้ามากกว่าทางด้านข้าง มีขนาดปานกลาง สีน้ำตาลเข้ม มีแววตาฉลาดและเป็นมิตร มีความลึกปานกลาง เปลือกตาด้านล่างปิดไม่สนิท จึงทำให้เกิดรอยย่นที่มุมตาด้านใน หนังตาที่หย่อนมากเกินไป จนทำให้เห็นต่อมน้ำตาอย่างชัดเจน หรือมีสีแดงมาก เปลือกตาหนาและตามีสีจางเกินไปเป็นลักษณะที่ไม่นิยม


ลำคอ : ชูตั้งสูงและในขณะปฏิบัติหน้าที่ลำคอจะตั้งตรง นอกจากนั้นแล้วจะอยู่ในแนวระนาบ การเชื่อมต่อของศีรษะและคอจะเห็นได้ชัด โดยบริเวณต้นคอมีมัดกล้ามเนื้อมากและด้านข้างมีความกลม ซึ่งทำให้มองเห็นว่าลำคอสั้น จะมีส่วนหนังที่ยื่นลงมาบริเวณใต้คอจนเห็นได้ชัด แต่ถ้าชัดมากเกินไปจะไม่เป็นที่นิยม
หัวไหล่ : กว้างและมีความลาดเอียง มีมัดกล้ามเนื้อมากและมีพละกำลัง ส่วนสูงสุดของไหล่จะมองเห็นได้ชัดเจน


หน้าอก : มีความโค้งมาก ลึกพอประมาณ ไม่ยื่นลงไปต่ำกว่าข้อศอก


หลัง : กว้างมากเป็นแนวเส้นตรงจนถึงสะโพก จากตรงนี้จะค่อยๆ ลาดลงไปจนถึงส่วนท้าย และประสานกลมกลืนกัน จนไม่เน้นร่องรอยเข้าไปยังส่วนโคนหาง ส่วนท้ายของตัวพัฒนาขึ้นมาอย่างดี ขามีมัดกล้ามเนื้อมาก


ท้อง : แยกออกจากส่วนเอวที่มีพละกำลังมากจนเห็นได้ชัด ลอยสูงขึ้นเล็กน้อย


หาง : ใหญ่และยาว มีน้ำหนัก ขณะพักจะห้อยลงม้วนงอเล็กน้อย ในช่วงหนึ่งในสามของหางส่วนปลาย ซึ่งไม่ถือว่าเป็นข้อบกพร่องในสุนัขที่มีลักษณะดีหลายตัว หางจะอยู่ในลักษณะปลายงอนเล็กน้อย เพราะฉะนั้นจึงอยู่ในรูปของอักษร " f " ในขณะเคลื่อนไหวหางจะชูขึ้น แต่ไม่ถึงขนาดชูตั้งตรงหรือม้วนหางอยู่เหนือหลัง การที่ปลายหางม้วนลงเล็กน้อยเป็นลักษณะที่ยอมรับได้


ขน : ดก หนาแน่นมาก โดยมีความยาวพอประมาณ ขนหยิกเล็กน้อยแต่ไม่ถึงกับม้วนงอและไม่ยุ่งเป็นกระเซิง ตามปกติที่หลังโดยเฉพาะจากบริเวณส่วนท้ายจนถึงก้นขนจะหยิกมากกว่า เป็นเงื่อนไขที่กำหนดในสุนัขขนสั้น หางจะมีขนเป็นพุ่ม โดยมีขนดกหนาแน่นยาวปานกลาง ขนหางที่หงิกงอไม่เป็นที่นิยม หางที่ขนด้านใดด้านหนึ่งที่เรียกว่า flag tail เป็นข้อบกพร่อง ที่ใบหน้าและหูจะปกคลุมด้วยขนที่สั้นและอ่อนนุ่ม ขนที่ยาวกว่าที่ฐานของหูเป็นที่ยอมรับได้ ขาหน้ามีขนเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ต้นขาจะมีขนค่อนข้างมาก


สี : ขาวกับแดงหรือแดงกับขาว สีแดงจะมีหลายเฉดสี แถบสีเทากับมีจุดสีขาว สีแดงและสีเหลืองออกน้ำตาลจะมีคุณค่าเท่ากัน รอยแต้ม ( marking ) ที่จำเป็นคือ หน้าอก เท้าและปลายหาง สีแดงขาวและแต้มสีขาว จะเป็นที่นิยมมากถ้ามีสีเดียวหรือไม่มีสีขาวจะไม่นิยม สีอื่นๆ ทั้งหมดถือว่าเป็นข้อบกพร่อง เว้นแต่เฉดสีที่นิยมกันที่มีอยู่ที่ศีรษะและหู ( หน้ากาก )


ขนาด : ตัวผู้สูงอย่างน้อย 27.5 นิ้ว ตัวเมียสูงอย่างน้อย 25.5 นิ้ว
ข้อบกพร่อง : สิ่งต่างๆ ทั้งหมดที่ผิดไปจากมาตรฐาน เช่นหลังคดและหลังยาวไม่ได้สัดส่วน ข้อเท้าขาหลังโค้งงอมากไป ส่วนท้ายของลำตัวเป็นเส้นตรง มีขนขึ้นบริเวณนิ้วเท้า ข้อเท้าแบบวัว และข้อเท้าขาหน้าอ่อนแอ